🌿 Ze weten dat het hier fijn is
Een blog over soep, vogels, vibraties en het verwelkomen van een nieuwe week
Het is maandag.
De lucht is nog fris, de dag is nog jong,
en ik zit met mijn bakje koffie terwijl de eerste gevederde bezoekers zich alweer verzamelen op het dak.
De duifjes turen ongeduldig naar binnen.
De ekster roept om zijn meelwormen,
de kraaien vliegen met veel kabaal heen en weer,
en de kleine vinkjes zitten al in de struik te wachten alsof ze op reservering staan.
Zelfs Sam ligt vol verwachting voor het aanrecht,
waar zijn schenkel zachtjes staat te trekken in de pan voor een stevige bouillon.
Hij weet wat er komt.
Net als de vogels.
Ze voelen het.
Ze weten dat het hier goed is.
En weet je? Dat geldt ook voor mensen.
🍅 Een pan soep en een warm hart
Van de week kreeg ik een paar kilo tomaten van een hele lieve klant.
Ik heb ze vandaag gewassen, gesneden, knoflook erbij, groenten erbij —
en de soep is nu onderweg.
Ik maak er straks echt een reusachtige pan van,
waar een vriendin die twee deuren verder woont een lekker pannetje van krijgt,
mijn ouders krijgen er een pannetje van,
en wie weet wie er nog meer onverwachts voor de deur staat.
Want dat is hier altijd een verrassing.
Als ik soep maak, dan maak ik die met liefde.
En altijd net iets teveel.
Niet uit onwetendheid, maar uit overvloed.
Soep is voor mij iets bijzonders.
Het maakt niet uit wat erin zit —
het gaat om wat eruit komt.
Warmte. Gezelligheid. Een beetje thuiskomen in jezelf.
🕊️ Een plek waar je gewoon mag zijn
En misschien is dat wel precies wat ik zelf ook wil zijn.
Een plek waar je gewoon even mag zijn.
Niet je best hoeft te doen.
Niet hoeft uit te leggen wat je voelt of waarom je bent wie je bent.
Ik hoor het zo vaak:
“Ik kan gewoon mezelf zijn bij jou.”
En dat raakt me, elke keer weer.
Want dát is wat ik wil zijn.
Niet perfect.
Niet groots.
Maar echt.
Warm.
Eerlijk.
Een plek waar het oké is om even te leunen, te luchten en te lachen.
🌞 Verwelkomen in plaats van loslaten
We hebben de afgelopen maanden al genoeg losgelaten:
mensen, verwachtingen, patronen, Facebook 😏
En dat was nodig.
Maar nu is het tijd om ruimte te maken voor wat wél binnen mag komen.
Lichtheid.
Rust.
Verbinding.
Echte liefde.
Een goed gesprek.
Of gewoon een bord verse soep met iemand die je begrijpt.
🍖 Over de schenkel in mijn pan…
Soms worstel ik ermee hoor, dat ik een dier gebruik om bouillon van te maken.
Want ik voel alles.
Ik hou van dieren.
En ik eet met mijn hart.
Maar ik weet ook: als ik een schenkel gebruik, dan doe ik dat bewust.
Ik zie het niet als “een stukje vlees”, maar als iets dat mijn lichaam voedt.
Het zit vol stoffen die ik nodig heb: collageen, gelatine, glycine, proline…
allemaal dingen waar mijn lijf blij van wordt.
En doordat ik het met respect gebruik,
met liefde bereid,
en deel met anderen,
voelt het niet zwaar — maar helend.
🌈 En nu?
Nu ruikt het huis naar soep.
De vogels zingen.
Sam zucht tevreden.
De regen tikt tegen het raam,
en een regenboog tekent zich vaag af tussen de wolken,
terwijl zelfs de planeten — als je goed kijkt — even meegluren.
Het leven hoeft niet perfect te zijn.
Het hoeft alleen maar echt te zijn.
En als jij dit leest,
dan weet je:
ze weten dat het hier fijn is.
En jij mag dat óók voelen. 💛
Patricia🌸
Reactie plaatsen
Reacties