🌸 Pinksteren, Potloden en Pure Pracht 🎨✨
Of hoe ik m’n droom gewoon uit m’n potlood laat stromen.
Wist je dat Pinksteren eigenlijk het feest is van inspiratie? Van een vlammetje op je hoofd, een ingeving in je hart, en een zacht duwtje van het Universum:
“Toe maar. Ga maar doen wat jouw ziel allang fluistert.”
Nou, ik weet niet hoe het met jou zit — maar ik luister tegenwoordig best goed.
Een paar maanden geleden zei ik hardop:
“Ik hoop dat ik in de toekomst meer tijd krijg om te tekenen.”
Nou, toekomst is nu, hè? Want ik bén gewoon aan het tekenen. Elke dag. 🖋️
Nieuwe technieken? Check.
Nieuwe potloden? Oh yesss — fluweelzacht en zo chic dat ik bijna m’n pink opsteek als ik ermee werk.
En kleurtjes… ja hoor, ik, die eeuwige zwart-wit vrouw, ben langzaam verliefd geworden op warme tinten. Vooral hazelbruin. In ogen. In vacht. In energie.
En weet je wat er dan gebeurt? Doordat ik zoveel teken, worden de tekeningen steeds mooier. Als vanzelf. Alsof m’n handen eindelijk begrijpen welke missie ze hebben.
En dan die reacties… 💛
Die zijn écht goud waard.
Mensen worden geraakt. Ze fluisteren zachtjes:
“Wauw… dit lijkt echt alsof je z’n ziel hebt gevangen.”
Maar er zijn ook mensen die gewoon verbaasd staan te kijken — zoals laatst in de kapsalon, toen iemand m’n tekening van Sam zag hangen.
Hij keek, keek nóg eens, en zei:
“Heb jij dat gedaan? Nou… dan ga ik je toch even met andere ogen aankijken, hoor!” 😂
Ik moest lachen.
Maar het raakte me ook.
Want ja… het verbaast hen. En toch ook weer niet.
We komen tenslotte uit een echte creatieve familie vol kunstige zielen. Het zit gewoon in de genen. En nu mag het eindelijk naar buiten stromen.
Dus ja. Laat Pinksteren maar komen.
Met haar vrije dag, haar zomerbries, haar vonk van inspiratie.
Ik steek mijn innerlijke vuur aan, slijp m’n potloden, en glimlach.
Want dromen zijn geen vage beloftes meer.
Ze liggen gewoon op m’n tafel. In lijnen. In lagen. In liefde.
Fijne Pinksteren, lieve jij.
Moge jouw vuur ook zachtjes gaan knetteren. 💫🔥
Patricia🌸
Reactie plaatsen
Reacties